Enige tijd terug bezocht ik, samen met beelddenker Maarten Smit, de privé avondopenstelling van World Press Photo 2014 in de Nieuwe kerk in Amsterdam. Ik was uitgenodigd door een netwerkrelatie en reisde per spoor naar Amsterdam In Ede stapte mijn reisgenoot in en al pratende bracht de geel-blauwe coupe ons, langs groene weilanden, vervallen buurten, industrieel erfgoed en verlaten kantoorpanden naar de hoofdstad.
Wandelend vanaf Amsterdam Centraal mengen wij ons tussen de toeristen en het lokale publiek. Zoveel talen, zoveel culturen en zoveel impressies. Je slaat ze onderweg allemaal op en even daarna delete je het grootste deel ook weer. En toch blijven sommige dingen je bij. Komt dit nu door de ontmoeting of omdat ik met aandacht in het moment ben geweest?
Het was voor mij de eerste keer dat ik de Nieuwe kerk op de Dam bezocht. Vaak had ik hem op tv gezien maar nu was ik in de gelegenheid om de kerk eens goed in me op te nemen. Wat een imposant gebouw, de glas in lood ramen, de akoestiek en de kolossale kroonluchters met nog echte kaarsen maakten het des te indrukwekkender.
Zowel Maarten als ik hebben een passie voor fotografie en dus voelde het als een kind in een snoepwinkel zoals ze dat vaak zeggen. Met een select gezelschap kijken naar al die ingezonden, winnende foto’s uit de gehele wereld. Prachtig om te zien dat de fotograaf de compositie, soms zelf, creëert en deze in het moment vangt. Net alsof de wereld even wordt stilgezet. Het geeft mij de gelegenheid om langer stil te staan bij hetgeen er op dat moment gebeurd is. Of het nu dat spectaculaire sportmoment is, de serie portretten of die rondvliegende brokstukken na een heftige inslag in Syrië. Voor betrokkenen een gebeurtenis die ze vaak in een split-second ervaren. Voor mij als bezoeker de gelegenheid om er langer naar te kijken, te beseffen wat er precies gebeurt, ervaren wat het met me doet en mijn gedachten de ruimte geven om te verdwalen in alle mogelijkheden die de beelden me bieden. Maar vaak wordt me die tijd niet gegeven.
We leven met elkaar in een dynamische wereld waar de ontwikkelingen elkaar in een rap tempo opvolgen. Dit maakt het voor mij lastig om in het moment, echt in het hier en nu te zijn. Wat zou ik graag ook af en toe mijn wereld even stil zetten … een “foto maken” van wat er op dit moment speelt zodat ik langer kan genieten van de mooie dingen die op mijn pad komen
