Vandaag is het Vaderdag, ik zit in de kamer en kijk naar zijn foto, de foto van mijn vader. Vaderdag het klinkt zo gewoon en het is zo vanzelfsprekend om dan naar je vader te gaan. Helaas is dat niet voor iedereen mogelijk om dat te vieren. Dit omdat je hem misschien nooit hebt gekend, dat hij overleden is of dat er geen contact mogelijk is tussen jullie. Dus zo vanzelfsprekend is het vieren van Vaderdag niet.
Je vader is een belangrijk persoon in je leven, iemand die je hopelijk veel heeft geleerd en die je klaargestoomd heeft voor het werkelijke leven, de maatschappij en alles wat daarbij komt. Je kunt bij hem terecht voor goede raad en een luisterend oor als het nodig is. Zo zou het moeten zijn ja en dat is ook wat ik iedereen gun.
Je vader die er in je beleving altijd voor je was of zelfs nog is.
Mijn vader is vroeg gestorven, dus bepaalde dingen heb ik zeker niet meegekregen of beleefd. Tuurlijk heb ik hem gemist en deed het ontzettend veel pijn als ik iets op school moest knutselen voor Vaderdag terwijl hij er helemaal niet meer was. Ondanks het gemis heb ik een fijne jeugd gehad, maar ik koester wel de foto’s, schilderijen en de herinneringen die er zijn van mijn vader. Ben blij met de dingen die ik herken in mijzelf die ik van hem heb. Het is zo gelopen en we hebben hem gemist, maar ondanks de korte tijd dat hij in mijn leven is geweest ben ik blij dat hij mijn vader is.
Vaderdag vier het samen met je pa als het kan, want het blijft toch een bijzonder iets een vader in je leven die je de juiste weg wijst…
Margot
