Vanochtend, na het ontwaken ging ik er lekker met de hond op uit. Een stralende ochtend! Met de zon op m’n gezicht liepen we het park in. Ze had er zin in en probeerde een soort wedstrijd touwtrekken te spelen met de riem en mij. Bij het grasveld aangekomen stopte dit spel direct. Het snuffende snuitje ging diep het gras in en op elk plekje leek ze weer iets anders te ontdekken terwijl het op dat moment voor mij nog allemaal hetzelfde leek.
In gedachten vervolgde ik mijn weg met dat snuffende, kwispelende ontdekkertje in mijn kielzog. Al wandelend besefte ik me dat er, ook voor mij als mens, veel meer te ontdekken is als ik er maar oog voor heb. Zoals dat meerkoeten echtpaar wat op hun, eigengemaakte liefdesnest zich zat te verbazen over de druk kwakende eenden die met hun vooruitgestrekte poten op het water landen. Of de bomen die hun schaduwen op het wateroppervlak hadden gespiegeld.
Enige tijd terug sprak ik iemand die een ingrijpende gebeurtenis had meegemaakt. We raakten in een prachtig inspirerend gesprek. Het verlies dat hem ten deel was gevallen maakte dat hij zichzelf moest herontdekken. Opnieuw ontdekken wat nieuwe situaties voor hem betekenden.
Al eeuwenlang zijn er mensen die, vanuit nieuwsgierigheid en avonturisme, dingen hebben ontdekt. Dingen waar wij nu van kunnen genieten. Niet zoals wij vaak doen, via de snelweg naar ons vakantiedoel zonder van de reis en haar schoonheid te genieten, maar elke meter of zeemijl bereizen en het nieuwe ervan ontdekken en ervaren. Dus niet de focus op dingen die in de tijd liggen terwijl er op de reis er naar toe zoveel te ontdekken valt.
Die nieuwsgierigheid en het avonturisme zijn vanmorgen door dat snuffende hondje opnieuw aangeraakt. Wat heb ik tijdens die resterende wandeling al weer veel ontdekt, om me heen maar zeker ook bij mijzelf.
Ga op reis, dat hoeft niet ver te zijn want ontdekken kan al gebeuren bij de eerste stap.
