Vandaag is het vaderdag. Regelmatig hoor ik in deze tijd om me heen dat het vooral het feestje van de detailhandel is en van daaruit voor hen absoluut geen waarde heeft. Ze vinden het maar een ‘commercieel gedoe’. Vanuit die optiek lijkt het ook alsof je zo het vaderschap verdient.
Voor mij ligt dit echt anders. Ik vind het een voorrecht om vader te mogen zijn van drie prachtige mensen. Ik besef me terdege dat dit niet voor iedere man is weggelegd.
Vandaag zie ik ook mijn vader en dat is fijn. In zijn kwetsbaarheid van een zich ontwikkelende dementie zie ik hoe hij ‘verloren’ raakt bij de snelheid van het woordenspel dat zijn kleinkinderen bezigen. vlug zoekt hij dan de veiligheid van zijn eigen wereld en keert wat in zichzelf.
Soms moeilijk om te zien dat hij ons verlaat terwijl dat hij fysiek aanwezig blijft. Desalniettemin is en blijft hij mijn vader of hij nu krachtig is of kwetsbaar, dat verandert niet. Op deze dag realiseer ik me nog eens extra hoeveel ik van hem hou en hoe dankbaar ik ben dat hij er nog is.
Ook dat is een voorrecht. Veel mensen zouden ook deze dag graag hun vader ontmoeten. Voor een aantal is dit niet mogelijk omdat hij er niet meer is en voor anderen omdat het contact verloren is gegaan, niet meer wordt gewenst of zelfs wordt gegund. Maar welke omstandigheden er ook zijn, het feit blijft dat je maar 1 vader hebt en ik gun eenieder een prachtige relatie met hun vader. Op enig moment dan is hij er niet meer en dan zou je toch nog graag heel veel dingen met hem bespreken en doen. Dan rest slechts de herinnering.
Voor mij wordt dit gevoel prachtig vertolkt door Luther Vandross in zijn song ‘Dance with my father’
Ik wens iedereen een mooie Vaderdag of je nu wel of niet in de gelegenheid bent om elkaar te ontmoeten.
