De afgelopen week stond weer bol van de aandacht voor talent. Of het nu ging om the battle bij The Voice of Holland of de genomineerden en winnaars bij en van de Televizierring. Allemaal mensen die iets bijzonders kunnen en hun talenten etaleren.
Maar hoe werkt dat eigenlijk met talent? In calvinistisch Nederland lijkt het eerder een besmet begrip. Zijn we hier niet veel meer van; “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg” of “steek je hoofd maar niet boven het maaiveld uit, anders gaat ie eraf”? Hebben we wel oog voor talent of ligt de focus juist op hetgeen iemand niet doet of kan?
Is die collega nu niet geschikt voor zijn werk of zien we een enorme creativiteit en passie waarbij we hem of haar stimuleren om datgene te zoeken wat meer bij hem of haar past. Veroordelen we hetgeen dat minder of niet goed gaat of bewonderen we het talent dat men in zich draagt?
Hoe prachtig is het om met datgene bezig te kunnen en mogen zijn waar je goed in bent en energie van krijgt. Dat je gestimuleerd wordt om jouw talent verder te laten groeien.
Voor mij zijn m’n talenten mijn drijfveer en zet ik deze ook in om talenten bij anderen te ontdekken en te helpen verder te ontplooien. Hoe mooi kan dat zijn, focus op de dingen die perspectief bieden en niet op die zaken die niet goed gaan of anders hadden gemoeten. Geen jaloezie voor jouw talent maar bewondering voor hetgeen waar je in uitblinkt. En het maakt niet uit waarin, geniet van je kwaliteiten en bouw deze verder uit. Het zorgt voor een boost met positieve energie en geloof me, je mag ergens goed in zijn. Daar is helemaal niets mis mee!
Hoe ver ben jij met jouw talent? Mag het er al zijn, laat je het groeien? Of is het tijd om de volgende stapjes hierin te zetten?
Marcel
