Het is herfst en de natuur biedt ons vandaag een dag met volop zon aan. Ik zit aan m’n eettafel, 5 lege stoelen en een beker dampende koffie zijn mijn gezelschap. Kijkend naar m’n tuin zie ik de eerste zonnestralen door het nog dichte bladerdek van mijn bomen priemen. De ochtendnevel trekt langzaam op. Ik hoor de vogels hun stem verheffen en vergis me bijna in het seizoen. Nee het is herfst en daar is geen twijfel over. Nederland lijkt nog in diepe rust, het is nog vroeg en er is weinig beweging op straat. Langzaam opstarten voor eenieder die niets moet en alles mag.
M’n gedachten dwalen af naar de afgelopen weken en houden m’n aandacht hierin vast. Zo verstrijkt langzaam de tijd. Ik zet de TV aan om de stilte om me heen te verdrijven. Ik kies voor ‘Vrije geluiden” van de VPRO op NPO1. Een programma vol met muziek uit allerlei genres. Op het moment dat ik inschakel speelt en zingt er een Belgische zangeres, begeleidt door een gitaarvirtuoos. Het blijkt Assunta te zijn, om compleet te zijn betreft het Assunta and the light Orchestra. Het album waar ze nummers uit spelen heet Occupied by the sun. Feitelijk net als wij vandaag bezet worden door de zon, hoe vervelend dat ook zou zijn. Het nummer dat ze zingt heet Deliver en uit het korte interview blijkt het te gaan over het feit dat je kunt geven en hieruit niets terug mag verwachten.
Hoe mooi kan het zijn wanneer je in staat bent om je onvoorwaardelijk te geven, op je werk, in je relatie, in de maatschappij enz. Zonder reserves, zonder filter en zonder er ook maar iets voor hoeven terug te verwachten. Maar zijn we hiertoe ook in staat? Kunnen we dat? Of is het altijd zo dat als je iets voor iemand doet dat hier iets tegenover moet staan? Welke verwachtingen heb jij hierin? Wat mag je verwachten van die ander, dat ie er net zo onvoorwaardelijk inzit zoals jij? Geef je je helemaal leeg en wat verwacht je hiervoor terug? Leg je de lat der verwachtingen niet te hoog? Dat zorgt dan vaak voor een teleurstelling en dus een vervelend gevoel. Het is prachtig als je onbevangen kunt geven en geniet van hetgeen je kunt bieden. Dit komt voort uit jouw gevoel en dat is oké.
Ik luister naar Assunta omdat de song me heeft gepakt, het wordt prachtig vertolkt en de tekst heeft nu nog meer mijn aandacht. Ik herken me er in en vind het heerlijk om te geven, onvoorwaardelijk, zonder filter en zonder iets terug te verwachten. Het komt vanuit mij en dat is puur. De zon komt inmiddels wat verder mijn kamer in en bezet steeds meer mijn dag. Ik sta dit toe en geniet van de warmte die het me brengt. Soms zijn de dagen zo vervuld van kilte dat het heerlijk is als de zon de kou verdringt. Ik zet nog een beker koffie en nestel me achterin m’n kamer en wacht op wat de dag me verder brengt.
Ik wens jullie een fijne dag, leef en geef en laat de zon jouw dag bezetten.
Marcel
“Keep listening to music, cause it gets you through everything, I promise”
