De laatste tijd is Nederland in de ban van de griep. Er is een behoorlijk deel van de bevolking door dit virus geveld en naar ik heb begrepen helpt ook de “oude, vertrouwde” griepprik niet meer afdoende. Blijkbaar de verkeerde cocktail. Ben ik nog niet tegengekomen, een verkeerde cocktail. Tel ik de volgende ochtend overigens niet mee 🙂
Je vraagt je misschien af waar dit naar toe gaat? Wat hebben de griep en de falende griepprik hier in dit blog te zoeken. Welnu, het zit als volgt; ik heb ook een virus te pakken. Weliswaar een volstrekt onschuldig virus maar daarom niet minder hardnekkig. Het is het Italië virus, ik ben gepakt door dit land.
Werkelijk alles wat met dit land en/of met haar inwoners te maken heeft wekt mijn interesse. Meerdere keren heb ik Italië bezocht en genoten van het zoete leven, La dolce vita. Maar ook als ik in Nederland ben heeft het land mijn aandacht. Ik geniet van het eten, de wijn (principieel drink ik uitsluitend Italiaanse wijn of het moet echt niet anders kunnen), de emotie in de sport zoals de vreugde van Marco Tardelli destijds toen hij scoorde tegen Duitsland. De heerlijke taal die me tegemoet zingt en mijn oren streelt, die mijn hart doet verwarmen en echt als muziek klinkt. De design kleding en meubels, alsook de sportiviteit die uit de diverse automerken blijkt. Denk aan Ferrari, Lamborghini of Bugatti.
In Juni komt er opnieuw een droom uit, een korte vakantie naar Rome. Heerlijk om ons daar op voor te bereiden, erover te lezen, tips van anderen te krijgen en op te laden voor een culturele en culinaire explosie van indrukken.
De fotocamera zal overuren draaien zodat we de herinneringen niet alleen in ons hoofd en hart mee terugnemen maar ook op beeld. Maar het is nu pas half Februari dus het geduld vragen. Voorlopig is het dus nog even zoals de titel van dit blog al suggereerde; Dromen over Rome.
Ciao, Marcel
